29.10.2012
Την εποχή
που γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης ο λαός ξεκόπριζε με το φτυάρι
Πρώτο…
Το κείμενο αυτό προέκυψε μετά από το εξής περιστατικό. Κτύπησε το τηλέφωνο,
το σήκωσα, στην άλλη γραμμή κάποιος με μια φωνή γεμάτη αγωνία, χωρίς να με
χαιρετήσει, χωρίς να συστηθεί, μπήκε αμέσως στο θέμα «Εν αλήθκεια τούτα που
γράφεις;» «Όλα…» «Τζιαι να φανταστείς εσκέφτουμουν να ψηφίσω τούτο το πλάσμα…
εν θα μου πει εμένα ο Κκάρογιαν ποιον εν να ψηφίσω… Τωρά λαλώ να ψηφίσω τον Λιλλήκα,
εν καλά πο να κάμω;» «Ψήφισε όποιον θέλεις φτάνει να μεν ηφκεί ο Νίκος
Αναστασιάδης…»
Μου τηλεφώνησαν και αρκετοί άλλοι για να με ρωτήσουν εάν είναι αλήθεια αυτά
που γράφω… Είναι τόσο αληθινά όσο τα παρακάτω γεγονότα που θα περιγράψω, τα
οποία οι πιο μεγάλοι θα ξαναθυμηθούν χαμογελώντας, ενώ πολλοί που είναι κάτω
των πενήντα θα τα αμφισβητήσουν και θα επιδιώξουν να μάθουν την αλήθεια από
τους ηλικιωμένους γονείς και παππούδες τους…
Πριν τις εκλογές του 2008 ο Νίκος Αναστασιάδης άφηνε υπονοούμενα για την
ηλικία του Τάσσου Παπαδόπουλου μιλώντας για πολιτικούς της γενιάς του ’60.
Εκείνη την εποχή μάλιστα, δεν παραδεχόταν ότι έβαφε τα μαλλιά του μαύρα, έστω
και αν τα μαλλιά του δίδυμου αδελφού του Πάμπου χρόνια πιο μπροστά ήσαν ήδη
γκρίζα…
Ο Νίκος Αναστασιάδης γεννήθηκε το 1946 λίγο πριν τα μέσα του περασμένου
αιώνα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα γεννήθηκε σε μια «πρωτόγονη» εποχή. Οι
άνθρωποι τότε έκοβαν με το σίδερο την πέτρα, χρησιμοποιούσαν πλιθάρι για να
κτίσουν τα σπίτια τους, ενώ για να οργώσουν τα χωράφια τους χρησιμοποιούσαν τα
περιζήτητα σήμερα ησιόδια άροτρα και θέριζαν με τα δρεπάνια.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης η «Κυπριακή» «Δημοκρατία» ήταν
αγέννητη. Η τουρκία δεν είχε τότε επεμβατικά «δικαιώματα» στο νησί. Η κατάσταση
που επικρατούσε τότε ήταν διαφορετική. Δεν ήταν όπως σήμερα που πολλοί νομίζουν
ότι είμαστε ελεύθεροι κυρίαρχοι και ανεξάρτητοι. Τότε όλοι αντιλαμβάνονταν ότι
είμαστε υπό αγγλική Κατοχή. Ο πατέρας του Νίκου Αναστασιάδη ήταν
Ψευδοαστυνομικός, κάτι σαν Τουρκόπουλλος, Δοσίλογος συνεργάτης του άγγλου
Κατακτητή, Ταγματασφαλίτης της αγγλικής Κατοχής.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης οι περισσότεροι άνθρωποι στη Κύπρο
σπάνια έτρωγαν κρέας. Η οικογένεια του Χρύσανθου Αναστασιάδη όμως ίσως έτρωγε
πιο συχνά, όπως άλλωστε και οι οικογένειες των Δοσίλογων Ταγματασφαλιτών των
Γερμανών Κατακτητών λίγα χρόνια πιο μπροστά στην Αθήνα… Οι Κατακτητές πάντα καλοκρατούν
τα Τσογλάνια τους, μοιράζοντας τους είτε… κονσέρβες… είτε χρήματα, από αρχαιοτάτων
χρόνων μέχρι σήμερα στην εποχή της Unops…
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης,
οι περισσότεροι μαθητές λόγω φτώχειας πήγαιναν στο σχολείο ξυπόλυτοι. Ο Νίκος
όμως μπορεί να είχε παπουτσούθκια που του έφερνε ο παπάς του από τους Εγγλέζους
μάστρους του.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης οι περισσότεροι άντρες στα χωριά
φορούσαν βράκα και οι γυναίκες μαντήλα.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης, λίγο πριν τα μέσα του περασμένου αιώνα,
σχεδόν κάθε σπίτι επύρωνε τον φούρνο με τα ξύλα. Στα σπίτια είχαν μαγγάλλι για
να βράζουν. Ψυγεία δεν υπήρχαν, αγόραζαν πάγο. Το ψωμί το έβαζαν στην αρμαρόλλα
και την κρέμαζαν έξω.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης τα σπίτια δεν είχαν νερό. Το μάζευαν με
τις στάμνες από λάκκους ή πηγάδια και το μετέφεραν στον ώμο ή με τα ζώα. Δύο
τρία χρόνια μετά που γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης έβαλαν τις πρώτες βρύσες σε
δύο-τρεις τόπους μέσα στα χωριά (κάποιες φέρουν ημερομηνία 1947 ή 1948 ή 1950).
Σήμερα τις καταστρέφουν για να καθαρίσει ο δρόμος…
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης, λίγο πριν τα μέσα του περασμένου
αιώνα, οι γυναίκες δεν είχαν πλυντήριο. Έπλεναν στο χέρι. Τα σεντόνια… τα
έβαζαν στο χαρτζιή, άναβαν από κάτω τη φωτιά, έριχναν μέσα αλουσίβα («σταχτό»)
για να καθαρίσουν και τα γύριζαν με ένα ξύλο. Επίσης μέσα στο χαρτζιή οι
γυναίκες έπλεναν τα μουνόπανα τους. Επειδή τότε δεν υπήρχαν μότες, τα μουνόπανα
ήσαν πολλαπλών χρήσεων, τα χρησιμοποιούσαν… τα έπλεναν.. τα ξαναχρησιμοποιούσαν
και τα ξανάπλεναν.
Ρε Νίκο μια τζιαι μιλούμε για μουνόπανα, το 1974 όταν σε βόλεψε ο παπάς σου
Πραξικοπηματίας «Αστυνομικός» «Διευθυντής» Λεμεσού Χρύσανθος Αναστασιάδης, να
κάμνεις το «τράφικ» στη Λεμεσό, την ώρα που άλλοι, σσιηλλιάες συνομήλικοι σου
πολεμούσαν τον τούρκο Εισβολέα, έδωκε σου τζιαι μουνόπανο να βάλεις, όξα τότε
(το 1974) είσσιε μότες ρε;
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης τηλεόραση στην Κύπρο δεν είχε ούτε
μαυρόασπρη.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης τα αυτοκίνητα στην Κύπρο ήσαν ελάχιστα.
Από τον Αμίαντο κατέβαιναν στη Λεμεσό με τον εναέριο. Ασφαλτοστρωμένους δρόμους μάλλον δεν είχε και
αν είχε ήσαν ελάχιστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Κύπρο κυκλοφορούσαν με τα
γαούρκα τζιαι τα μουλάρκα. Στις πόλεις οι άνθρωποι κάποιες φορές
χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις τους τις άμαξες. Τα βαμμένα μαύρα μαλλιά
του Νίκου Αναστασιάδη μοιάζουν με ένα παλιό κάρο (αμάξι) όμορφα βαμμένο,
φορτωμένο κόπριν. Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης σχεδόν όλοι οι Κύπριοι
στα χωριά μύριζαν γαουρκές, λόγω της καθημερινής χρήσης του γαϊδάρου σαν
μεταφορικό μέσο. Σήμερα πολύ σπάνια, αραιά και που να συναντήσεις κάποιον
ηλικιωμένο χωρικό με αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά που αρέσει στο Σιαμμά.
Όταν γεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης, οι «Καλόϊροι» της Μουτταγιάκας όπου έκτισε
το παλατάκι του… μετά το δημοψήφισμα του 2004 (Τον Απρίλιο του 2004 δήλωνε ότι
δεν είχε περιουσία…) ήσαν χωράφκια με θρουμπιά… τζιαι αρκόσσιυλλους… που
αροθυμούσε η ψυσσιή σου να βρεθεί την νύχτα. Η Λεμεσός εν εφαίνετουν καν που
τζιαμέ.
Όταν εγεννήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης όποιος άντρας έβαφε τα μαλλιά του εν
τον αφήναν να μπει μέσα στον καφενέ τζιαι στο δρόμο για να γελάσουν επιάναν τον
που τον κώλο. Εσένα ρε Νίκο επιάσαν σε καμιά φορά που τον κώλο τζιείνες οι
αθκιασερές κουμαρόφατσες που συχνάζουν μέσα στα «εθνικόφρονα» σωματεία;
συνεχίζεται…
Χάρης Αριστείδου
è www.ellinikidexameniskepsis.com
Τηλ. 99017040
