14.10.2014
«Θυέστεια δείπνα»
Ομοσπονδία
«θυέστεια δείπνα»
«θύω» (προσφέρω θυσία) και «έσθω» (τρώγω)… την
Κύπρο.
Ατρεύς*
Αρχηγός του οίκου των Ατρειδών
Δολοφονίες…
Κατάρες…
Ατρείδες
άτη και ροή
ροή δυστυχίας
Κύπριοι Ατρείδες, να ξέρατε τι σας περιμένει…
Σημ.*: Αποκάλυψη
μετά από 3300 περίπου χρόνια; Ίσως. Το όνομα Ατρεύς βγαίνει ίσως από τις
προομηρικές μας λέξεις άτη και ρέω. Άτη σημαίνει δυστυχία, τιμωρία, βλάβη,
κακό… Κατά συνέπεια Ατρεύς και Ατρεΐδης, ο απόγονος του Ατρέα, σημαίνει δυστυχισμένος,
τιμωρημένος… Καταραμένος.
Ο Κώστας Παπαγεωργίου στο ΟΜΗΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ του γράφει στο λήμμα «Ατρεύς» τα
εξής: «Ατρεύς…: Ο πατέρας του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου. Ήταν βασιλιάς των
Μυκηνών και γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας, αρχηγός του οίκου των
Ατρειδών. Μαζί με τον αδελφό του Θυέστη σκότωσε τον ετεροθαλή αδελφό του
Χρύσιππο. Ο Πέλοπας, όταν ανακάλυψε την αδελφοκτονία, καταράστηκε αυτούς και τους
απογόνους τους να αλληλοφονεύονται. Έτσι κι έγινε: Ο Ατρέας έσφαξε τα παιδιά
του Θυέστη, ανακάτωσε το αίμα τους με το κρασί και το πρόσφερε δείπνο στον
πατέρα τους, που δε γνώριζε τίποτα για όλη αυτή την τραγωδία «Θυέστεια δείπνα».
Τέτοια φρίκη προκάλεσε το έγκλημα, ώστε και ο ήλιος ακόμα άλλαξε πορεία κι
εκείνη την ημέρα ανέτειλε από τη Δύση. Τον Ατρέα καταράστηκε ο Θυέστης, κι από
τότε ακολούθησαν ανείπωτες συμφορές στον οίκο των Ατρειδών. Ο Αγαμέμνονας
σκοτώθηκε από τον Αίγισθο (γιο του Θυέστη) και την Κλυταιμνήστρα, όταν γύρισε
από την Τροία και ο Ορέστης σκότωσε τον Αίγισθο και τη μητέρα του, συμπληρώνοντας
τον κύκλο του αλληλοσπαραγμού, σύμφωνα με την κατάρα του Πέλοπα.»
Παρόλο που στο λήμμα «θύω» ο Κώστας Παπαγεωργίου γράφει ότι σημαίνει
προσφέρω θυσίαν (αναίμακτον), το όνομα Θυέστης ίσως προέκυψε σαν παρωνύμιον
(παρατσούκλι) μετά την σφαγή των παιδιών του από τον Ατρέα, ο οποίος τα
προσέφερε δείπνο στον πατέρα τους.
Θυέστης ίσως από το «θύω» και το «έσθω» που σημαίνει τρώγω.
Το «Θυέστεια δείπνα» είναι από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή μου «Με λένε
Κασσάνδρα».
Η δικαίωση της
προαίσθησης της Ανδρομάχης
Τροία
Σκαιές Πύλες
Ο Ατήλας*1 σέρνει πίσω από το άρμα
νεκρό το παλληκάρι
Άλωση
Ο μικρός Αστυάνακτας γκρεμμίζεται από τα τείχη
Η Ανδρομάχη αιχμαλωτίζεται
γέρας στον Νεοπτόλεμο
και στην συνέχεια με τον αδελφό*2 του
Έκτορα, Έλενο
κτίζουν την Νέα Τροία στην Ήπειρο
και εγώ ακόμη την ψάχνω…
Σημ. *1: Δικό μου «ποιητικό» επίθετο για το «άχος Ιλίου»
(Αχιλλέα) από τις λέξεις «άτη» που σημαίνει μεταξύ άλλων και τιμωρία και «λαός»
που σημαίνει «άνθρωποι». Οι συνειρμοί δικοί σας…
Πότε όμως ονομάστηκε Αττίλας εκείνο το κτήνος; Έφερε το όνομα αυτό από την
παιδική του ηλικία ή του δόθηκε αργότερα σαν προσωνύμιο από κάποιον Ελληνομαθή
όταν προήλαυνε και κατέστρεφε. «Άτη» στην προομηρική μας γλώσσα εκτός από
τιμωρία, σημαίνει και δυστυχία και βλάβη και το κακό.
Σημ. *2: Ο αδελφός στην προομηρική μας γλώσσα ονομαζόταν
«κασίγνητος». «Κασίγνητος» ονομαζόταν επίσης ο «συγγενής γενικά και μάλιστα
εξάδερφος». Από την λέξη «κασίγνητος» έφτιαξαν οι Γερμανοί… την λέξη der cousin, την οποία διατήρησαν
και οι Άγγλοι σαν γερμανικό φύλο (Αγγλοσάξωνες). Στα γαλλικά είναι επίσης cousin ενώ στα ιταλικά cugini (κασίγνητος). Το δεύτερο συνθετικό (-γνητός) της
λέξης κασίγνητος ίσως προέκυψε από την προομηρική μας λέξη «γνήσιος» που
σημαίνει ο νομίμου καταγωγής, ο γνήσιος, ενώ αυτός, Έλληνας ή Ιταλός… που απέδωσε
την λέξη κασίγνητος στην ιταλική γλώσσα και την ονόμασε cugini, θεώρησε ίσως, ότι το δεύτερο συνθετικό (-γνυτός) της λέξης κασίγνητος,
προέρχεται από την επίσης προομηρική μας λέξη «γενεή».
Χάρης Αριστείδου
http://ellinikidexameniskepsis.blogspot.com
Τηλ. 00357 99 017040
