14.6.2011
1974. Τα
πετρέλαια…
Σκόπιμα άγνωστες στους
πολλούς πτυχές της Προδοσίας
Ερώτηση: Τώρα που έγινε πρόεδρος της «βουλής» ο
σοσιαλιστής Γιαννάκης Ομήρου, θα ζητήσει (Απαιτήσει, από την σοσιαΛηστική
κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον σοσιαληστή πρόεδρο της «Ελληνικής»
Βουλής, ένα αντίγραφο των καταθέσεων για τον φάκελο της Κύπρου που βρίσκεται
εδώ και χρόνια σκόπιμα θαμμένος σε κάποιο υπόγειο της «Ελληνικής» Βουλής, για
να μην μάθει όλος ο λαός τους πραγματικούς Προδότες της Κύπρου; Τόσο πολύ φοβούνται
την Ιστορική Αλήθεια ακόμα και σήμερα, 37 χρόνια μετά, αυτοί που το 1974, σε
Κύπρο και Υπόλοιπη Ελλάδα νίκησαν, με τη βοήθεια του Κίσινγκερ… και του Αττίλα;
Εάν υπάρχει ένα βιβλίο από το οποίο ένας Ιστορικός Ερευνητής μπορεί να
βγάλει την Αλήθεια για την Προδοσία της Κύπρου το 1974, αυτό το βιβλίο είναι «Η
ΑΛΗΘΕΙΑ» που έγραψε ο χουντικός αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, Γρηγόρης
Μπονάνος, διότι με όσα γράφει βγαίνει ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι είναι
Προδότης…
Προτού κάνω (σε κάποια επόμενα φυλλάδια μου…) ορισμένες άλλες εισηγήσεις
για το πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να βγει από τη σημερινή οικονομική κρίση στην
οποία την έριξαν οι Διεφθαρμένοι Πολιτικάντηδες, ας δούμε μερικά αποσπάσματα
από το βιβλίο του Γρηγόρη Μπονάνου που είχαν να κάνουν με το φλέγον θέμα των
πετρελαίων πριν το 1974, μετά από μια μικρή εισαγωγή που αποδεικνύει (παρόμοια σημεία
υπάρχουν αρκετά στο βιβλίο του) ότι είναι Προδότης.
Στη σελίδα 215 του βιβλίου του ο στρατηγός Γρηγόρης Μπονάνος γράφει τα
εξής: «…Δεν ήτο μόνον ο Μακάριος που ήθελε να φύγουν οι Έλληνες αξιωματικοί από
την Κύπρον. Ήθελα και εγώ! Έχω ήδη αναφέρει, ότι επίστευα πως κάποιαν
στιγμήν η Ελλάς έπρεπε να απεμπλακή από το πυορροούν αυτό πρόβλημα…»
Σχόλιο: Μπορεί να αμφισβητήσει οποιοσδήποτε Έλληνας, ότι
ο Γρ. Μπονάνος είναι Προδότης;
«… Εγνώριζα μετά βεβαιότητος, ότι ο Ιωαννίδης θα προχωρούσε στην
ανατρεπτικήν ενέργειαν εναντίον του Μακαρίου, είτε το ήθελα εγώ είτε όχι, είτε
παρέμενα Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, είτε παρητούμην. Ηδυνάμην βεβαίως να
παραιτηθώ. Αλλά τούτο δεν θα μετέβαλε την πορείαν των πραγμάτων. Δεν επρόκειτο
η παραίτησίς μου να αποτρέψη την ενέργειαν. Αντιθέτως επίστευα ότι παραμένων,
ήτο δυνατόν να προλάβω άλλας δραματικάς εξελίξεις και πιθανώς, να εμποδίσω
την εμπλοκήν της χώρας εις περιπετείας… Διατηρούσα την ελπίδα, ότι παραμένων
στην θέσιν μου, θα εύρισκα την ευκαιρία να πολιτικοποιήσω το καθεστώς – πράγμα
που έκαμα άλλωστε την πρωΐαν της 23ης Ιουλίου 1974 – πριν όμως συμβή
οτιδήποτε» (σελ. 216)
«Όπως κάθε πρωί, εκείνο το Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974, ετοιμαζόμουν να
προσέλθω ενωρίς στο γραφείο μου… Κατά την είσοδόν μου στο γραφείον μου, με
ηκολούθησαν εντός αυτού ο Αντισυνταγματάρχης Μιχαήλ Πηλιχός και οι Ταγματάρχαι
Χαρ. Παλαΐνης και Γερ. Ματάτσης. Οι δύο πρώτοι, έφερον στολήν εκστρατείας και τα
πιστόλια των. Πριν ακόμη κρεμάσω το πηλίκιόν μου και καθίσω στο γραφείον, τόσον
ο Πηλιχός όσον και ο Παλαΐνης ήρχισαν εις έντονον ύφος και χειρονομούντες, να
μου λέγουν ότι η ΕΛΔΥΚ βάλλεται και επιβάλλεται να αντιδράσωμεν αμέσως.
Προς στιγμήν αιφνιδιάσθηκα. Ήτο φυσικόν να μη αναμένει ο Αρχηγός των
Ενόπλων Δυνάμεων να του λέγουν ο κ. Πηλιχός και ο κ. Παλαΐνης τι να κάμη.
Διετήρησα όμως την ψυχραιμίαν μου και τους απέπεμψα εις αυστηρόν τόνον, σχεδόν
σκαιώς. Τους διέταξα να τσακισθούν να επιστρέψουν στα γραφεία των και αυτοί και
ωρισμένοι άλλοι αξιωματικοί…» (σελ. 241)
«…Εν τω μεταξύ είχε προσέλθη και ο Ιωαννίδης…
Είχεν όμως αρχίσει να χάνη το παιγνίδι. Τώρα δεν
ήτο δυνατόν να αποφασίζη εκείνος. Το Αρχηγείον διεδραμάτιζε τον αποφασιστικόν
του ρόλον και ο Ιωαννίδης μοιραίως περιήρχετο πλέον στο περιθώριον…» (σελ. 242)
«…Ολίγον προ της λήξεως της συνεδριάσεως του Πολεμικού Συμβουλίου, ο
Χανιώτης ανέφερεν ότι η ΕΛΔΥΚ ήδη βάλλεται υπό των Τούρκων και η τουρκική
πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει κατωκημένας περιοχάς. Ο Ιωαννίδης, ο οποίος κάθε
τόσον έλεγε προς τον Ανδρουτσόπουλον «να σταματήση το κουβεντολόϊ και να αρχίση
η δράσις», εκμεταλλευόμενος την ψυχολογίαν που εδημιούργησεν η αναφορά του
Χανιώτη, ηγέρθη εκ της θέσεώς του και εφώναξε:
- Σταματήστε. Έχουμε πόλεμο!…» (σελ. 244)
«… Διενυκτέρευσα στο Αρχηγείον διά δύο λόγους: Ο πρώτος ήτο ότι εκεί είχα
τα μέσα διοικήσεως και επικοινωνιών που μου ήσαν απαραίτητα διά μίαν αστραπιαίαν
αντίδρασιν εάν «κάτι δεν επήγαινε καλά» και ο δεύτερος ως μέτρον
ασφαλείας, αφού εκεί ήτο δύσκολον να με εξουδετερώση ο Ιωαννίδης…» (σελ.
276)
Σχόλιο: Εκείνες τις στιγμές ο ταξίαρχος Δημήτρης
Ιωαννίδης («Αόρατος Δικτάτορας») όφειλε να τραβήξει το υπηρεσιακό του
περίστροφο, να εκτελέσει τον Προδότη αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόρη
Μπονάνο και να αναλάμβανε ο ίδιος την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Προδότης
Γρηγόρης Μπονάνος στη σελίδα 273 του βιβλίου του γράφει τα εξής: «Ο Ιωαννίδης,
παρά την αποδυνάμωσίν του με το φιλελεύθερον πνεύμα που είχε πλέον κατακλύσει
τας Ενόπλους Δυνάμεις μετά την επιστράτευσιν, εξηκολούθει να έχη ακόμα ισχυρά
ερείσματα μεταξύ των αξιωματικών και, ιδιαιτέρως εντός του Αρχηγείου, διέθετε
μεγάλη δύναμιν. Ήτο βέβαιον, ότι εάν επληροφορήτο ότι οι Αρχηγοί είχον μυστικώς
συνεννοηθή να τον παραμερίσουν και με οδηγήσουν εις εξομάλυνσιν της
καταστάσεως, του ήτο εύκολον με ένα νεύμα του μόνον, να μας ενταφιάση στον
περίβολον του Αρχηγείου. Και τότε το παν θα εχάνετο…»
Δυστυχώς όμως ο ταξίαρχος
Δημήτρης Ιωαννίδης αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, διότι ουσιαστικά δεν
ήταν Έλληνας Εθνικιστής αλλά «Χριστιανοεθνικιστής» (Ψευδοεθνικιστής). Εάν
εκτελούσε τον Προδότη Γρηγόρη Μπονάνο, πως θα πήγαινε μετά θάνατον στην
«Ουράνιον Βασιλεία» να ψάλλει με τα Χερουβείμ,
τα Σεραφείμ, τα Εξαπτέρυγα, τα Πολυόματα, τα Μετατάρσια, τα Πτερωτά; (όλα
Φτερωτά). Το λέει άλλωστε ξεκάθαρα η «Αγία Γραφή» «… και άλλωστε τι ωφελείται ο
άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμον ολόκληρο αλλά χάσει την ψυχή του;…» και κατά
συνέπεια «…και άλλωστε τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει την μικρή Κύπρο
αλλά χάσει την ψυχή του;…» Όλα αυτά τα Αρρωστημένα που μας τάϊσε η Σιών, με την
βοήθεια των Ρωμαίων Κατακτητών της «Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας»
(«Βυζαντίου»), μετατρέποντας ένα σημαντικό τμήμα της Ελληνικής Φυλής σε
Λαφαζάνηδες…
ΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
«…Ο Ιωαννίδης έσπευδε να υπερθεματίση όταν εγίνετο λόγος δια τα πετρέλαια.
Επίστευε και αυτός ότι η Ελλάς είχε σπουδαίας προοπτικάς χάρις εις την άντλησιν
του «μαύρου χρυσού», η οποία κατά την γνώμη του έπρεπε να επισπευθή…» (σελ.
164)
Δευτέρα συνάντησις, Φεβρουάριος 1974
Κατά την συνάντησιν αυτήν, ο Ανδρουτσόπουλος μας παρουσίασε χάρτας και
διαγράμματα κοιτασμάτων πετρελαίου πλησίον της Θάσου. Κατ’ αυτόν, αλλά και κατά
τον Ιωαννίδην υπήρχεν τόσον πετρέλαιον ώστε να καταστώμεν αυτάρκεις διά
περίοδον είκοσι τουλάχιστον ετών. Υπελόγιζαν την ημερησίαν άντλησιν εις
διακοσίας χιλιάδας βαρέλια και η αισιοδοξία των ήτο πράγματι μεγάλη.
Προσεπάθησαν να την μεταδώσουν και εις τους λοιπούς, δηλαδή τον Γκιζίκην και
εμένα και μας απεκάλυψαν ότι η σύμβασις με την εταιρεία «Οσεάνικ», η οποία θα
ανελάμβανε το έργον, είχεν ήδη υπογραφή… (σελ. 165-166)
Τρίτη συνάντησις, Μάρτιος 1974
Αρχικώς η συζήτησις περιεστράφη και πάλιν γύρω από τα πετρέλαια της Θάσου.
Δι’ άλλην μίαν φοράν ο Ανδρουτσόπουλος και ο Ιωαννίδης ενεφανίσθησαν
ενθουσιώδεις και υπεραισιόδοξοι. Είπα τότε ότι δεν συμμερίζομαι την άκρατον
αισιοδοξίαν των… (σελ. 166)
Τετάρτη συνάντησις, Απρίλιος
1974
Αρχίσαμε πάλιν με τα πετρέλαια της Θάσου ! Το θέμα εξελίσσετο εις
μονομανίαν δια τον Ανδρουτσόπουλον. Ηκούσθησαν πάλιν ενθουσιώδη λόγια, η
συζήτησις όμως ήτο άνευ περιεχομένου και την φοράν αυτήν… (σελ. 168)
Πέμπτη συνάντησις, Μάιος
1974
Αρχίζομε πάλιν από τα πετρέλαια της Θάσου ! Μακρά συζήτησις, χωρίς
ενδιαφέρον. Ο Ιωαννίδης είπε στον Ανδρουτσόπουλον να επισπεύση την
εκμετάλλευσιν των… (σελ. 169-170)
Οι Τούρκοι και τον Αιγαίον
Από των αρχών Μαρτίου 1974, η τουρκική κυβέρνησις ήρχισε να εξαγγέλη την
προσεχή έναρξιν ερευνών στο Αιγαίον, διά την ανεύρεσιν πετρελαίου. Πρόθεσίς των
ήτο να διεξαγάγουν ερεύνας εις τα διεθνή ύδατα, μεταξύ των ελληνικών νήσων
Λέσβου και Λήμνου.
Αι τουρκικαί αμφισβητήσεις της υπάρξεως υφαλοκρηπίδος των πλησίον των
Μικρασιατικών παραλίων ελληνικών νήσων, είχον και άλλοτε διατυπωθή.
Μακροπρόθεσμος στόχος της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, ήτο η συγκυριαρχία
στο Αιγαίον… (σελ. 183)
Τα πετρέλαια και πάλιν
Έχω ήδη πολλάκις αναφερθή στην υπέρμετρον αισιοδοξίαν του Ιωαννίδη και του
Ανδρουτσοπούλου, διά τα πετρέλαια της νήσου Θάσου. Ήτο αυτό ένα θέμα, που δι’
αυτούς μεν είχεν εξελιχθή εις μονομανίαν, εμέ δε με εταλαιπώρει, διότι
εις αυτό έβλεπα να στηρίζεται κάθε προοπτική βελτιώσεως της οικονομικής
καταστάσεως της χώρας και επομένως και της περαιτέρω ενισχύσεως των Ενόπλων
Δυνάμεων. Δεν υπήρξε συνάντησις, δεν εγένετο σύσκεψις, κατά την οποίαν τα
πετρέλαια δεν είχον την «πρώτην θέσιν». Αι πληροφορίαι όμως από την
Καβάλαν, δεν εδικαιολόγουν τόσην αισιοδοξία. Υπήρχεν ασφαλώς πετρέλαιον. Αλλ’
ουδείς εγνώριζε ή ηδύνατο να δώση ασφαλείς ή έστω συγκεκριμένας πληροφορίας
περί των πιθανών ποσοτήτων, του χρόνου αντλήσεως κ.λ.π.
Πέραν τούτου, παρηκολούθουν με σκεπτικισμόν το όλον ζήτημα, διότι
επίστευα ότι το πετρέλαιον του Αιγαίου θα εξελίσσετο εις ένα ακόμη κίνητρον
εναντίον μας, από τους ούτως ή άλλως βυσσοδομούντας εναντίον της χώρας
βορείους και ανατολικούς γείτονας. Και επίστευα ότι πρέπει να αντιμετωπισθή
το όλον θέμα με περισσοτέραν σοβαρότητα… (σελ. 188)
«Περί τας αρχάς Ιουλίου, με επεσκέφθη ο εκπρόσωπος της εταιρείας «Οσεάνικ»
Αμερικανός ειδικός Μπράντλεϋ, συνοδευόμενος και υπό τινός νεαρού Έλληνος
μηχανικού, του οποίου δεν συνεκράτησα το όνομα. Ο Μπράντλεϋ με ηυχαρίστησε διά
τα ληφθέντα μέτρα περιφρουρήσεως του γεωτρυπάνου και με ενημέρωσεν επί της
πορείας των εργασιών. Μου είπεν ότι πετρέλαιον θα αντληθή περίπου μετά διετίαν
και θα είναι της τάξεως των 50 χιλιάδων βαρελίων ανά ημέραν αντλήσεως, με προοπτικήν
όμως προοδευτικής αυξήσεως της αποδόσεως του κοιτάσματος…» (σελ. 189)
Σχόλιο: Έκανε άραγε λάθος στις εκτιμήσεις του ο
«Αμερικανός ειδικός Μπράντλεϋ» ή μήπως σκόπιμα η καραμανλοπαπανδρεϊκή
«δημοκρατία» δεν εκμεταλλεύτηκε την ποσότητα πετρελαίου που θα μπορούσε να
αντληθεί από το κοίτασμα, προκειμένου… να υποδουλώσει οικονομικά τη χώρα;
«Ακολούθως ο Κύρου μου είπεν ότι οι Αμερικανοί προσέφεραν στον «Ελληνικόν
Βορράν» εν εκατομμύριον δραχμών, δια να μη δημοσιευθή ένα άρθρον του σχετικόν
με τας ερεύνας της «Οσεάνικ» στον κόλπον της Καβάλας. «Παρακαλώ να μείνη μεταξύ
μας», προσέθεσε, «αλλά αν η Λεβαντή, η εκδότις του «Ελλ. Βορρά» δεχθή τα
χρήματα και δεν δημοσιεύσει το άρθρον μου, θα το δημοσιεύσω αλλού!…» (σελ. 205)
«Αι συζητήσεις συνεχίζοντο. Αλλ’ όχι πλέον επί του τι μέλλει γενέσθαι. Αυτό
αφήνετο διά την ώραν που θα έφθανεν ο Καραμανλής. Ο Γαρουφαλιάς, αφηγήθη εις
εμέ και τον Γαλατσάνον ένα περιστατικόν, το οποίον απεδείκνυε την ανευθυνότητα
και ανεπάρκειαν του υπουργού του Ανδρουτσοπούλου Κυπραίου. Εις μίαν φιλικήν
οικίαν όπου είχε προσκληθή, έλεγε κομπορρημονών, ότι είμεθα αποφασισμένοι να
διώξωμε και τον Μακάριον και τους Αμερικανούς, αν χρειασθή. Φαίνεται είχε και ο
Κυπραίος προσβληθή από το σύνδρομον του πετρελαίου της Θάσου, δια το οποίον Ιωαννίδης
και Ανδρουτσόπουλος επίστευαν ότι θα μας καθίστα πανίσχυρους!...» (σελ. 256)
Όταν ο Προδρότης Γρ.
Μπονάνος πέτυχε τον σκοπό του
«Τον Τάσκα συνώδευαν κατά την προσέλευσίν του στο γραφείον του Γκιζίκη,
όπου όπως ανέφερα εκλήθη διά να του ζητηθή διάβημα της κυβερνήσεως του προς την
Τουρκίαν, ο Αντισυνταγματάρχης Μάρντερ και κάποιος ανώτερος υπάλληλος της πρεσβείας.
Όσην ώραν οι πολιτικοί συνεζήτουν με τον πρεσβευτήν εκείνοι με επλησίασαν και
μου είπαν: «Αρχηγέ, θα πρέπει να είσθε ευχαριστημένος με την εξέλιξιν». Απήντησα
ότι βεβαίως είμαι, δι’ αυτό άλλωστε και την επεδίωξα. Ο Μάρντερ προσέθεσε: «Πρέπει
να είσθε ικανοποιημένος, διότι ήταν καιρός να γίνη αυτή η μεταβολή…» (σελ.
298)
Χάρης Αριστείδου
Τηλ. 99017040
