20.1.2012
Το
Αντιτουρκικό Μίσος είναι Προϋπόθεση Ένοπλης Απελευθέρωσης
Στις 17.1.2012 ο δημοσιογράφος Σάββας Ιακωβίδης, αναφερόμενος στην κηδεία
του Μπασταρδότουρκου Εγκληματία Ραούφ Ντενκτάς, άρχιζε το κείμενο του με τον
εξής δογματικό τρόπο (εκτός και αν χρησιμοποιεί απλώς τον πληθυντικό ευγενείας
για τον εαυτό του) «Δεν μισούμε τους εχθρούς μας, ιδιαίτερα όταν είναι νεκροί».
Ποιοι είσαστε εσείς που δεν μισάτε τους εχθρούς σας Σαββάκη; Ποιους
εκπροσωπείς; Εκ μέρους ποιων γράφεις τόσο δογματικά; Σε ποια Απομνημονεύματα,
Ημερολόγια και άλλα βιβλία Ελλήνων και Φιλελλήνων Αγωνιστών του 1821 βρήκες
αυτά τα παραμύθια;
Οι Εβραίοι φίλοι σου που τόσον θαυμάζεις, τι συναισθήματα τρέφουν απέναντι
στους εχθρούς τους;
Ίσως ακολουθήσουν χειρότερα κακά Σαββάκη, εάν συνεχίσετε να γαλουχείτε τις
νέες γενιές με θήλαστρα διαστροφής της Ιστορίας και Ψευδοθήλαστρα «ελευθερίας».
Όταν έχεις να κάνεις με την τουρκική Κατάρα, το Μίσος είναι προϋπόθεση Απελευθέρωσης
ή έστω διατήρησης της Κολοβής «ελευθερίας».
Για 900 περίπου χρόνια, οι τούρκοι μας ρουφούν το αίμα, μας σπάζουν τα
κόκκαλα… και μας γδέρνουν το δέρμα. Στα Απομνημονεύματα, Ημερολόγια και άλλα
βιβλία των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι οι Έλληνες
Εθνικιστές που σχεδίασαν και έκαναν την Αντιτουρκική Επανάσταση του 1821, ότι Μισούσαν
Θανάσιμα τους τούρκους.
Η βασική αρχή της γνωστής Πλαστογράφου
των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, Ρεπούση, είναι ότι η γνώση της Ιστορίας
γεννά Στρατιώτες. Η λέξη μίσος αναφέρεται ξεκάθαρα στα Απομνημονεύματα… των
Αγωνιστών του 1821. Επειδή όμως το Μίσος που έτρεφαν οι Σκλαβωμένοι για
εκατοντάδες χρόνια Έλληνες ήταν αυτονόητο, δεν υπερτονίζεται στα βιβλία τους,
αλλά ούτε και δίνεται μια τεράστια σημασία στη λέξη αυτή. Οι Αγωνιστές του 1821
δεν θα πίστευαν ποτέ, ότι μόλις 180 περίπου χρόνια (όσης ηλικίας είναι δηλαδή ο
Κληρίδης, ο Λυσσαρίδης και ακόμα τόσα) μετά την Αντιτουρκική Επανάσταση της
Ελληνικής Φυλής του 1821, ότι θα υπήρχαν Έλληνες («Έλληνες») και μάλιστα σε ένα
τουρκοκατεχόμενο νησί, που θα απέρριπταν αυτό το Πολλαπλασιαστή Αντίστασης
Συναίσθημα. Για αυτό τον λόγο οι Απομνηματογράφοι Αγωνιστές του 1821, παρόλο
ότι αναφέρονται στο Μίσος που έτρεφαν γενικά οι Έλληνες κατά των τούρκων,
επειδή το θεωρούσαν αυτονόητο, συνέπεια της Απερίγραπτα Ανυπόφορης
μακροχρόνιας δουλείας, επικεντρώνονται κυρίως στην λέξη Εκδίκηση και στις
περιγραφές Πράξεων Εκδίκησης, που είναι το φυσικό αποτέλεσμα του Αυτονόητου
Μίσους. Είναι δυνατόν κάποιοι να Εκδικηθούν σκληρά κάποιους άλλους αν δεν
προϋπάρχει το Μίσος;
Η λέξη Μίσος στα Απομνημονεύματα και τα άλλα βιβλία των Ελλήνων Εθνικιστών
του 1821, χρησιμοποιείται για να εκφράσει και τα συναισθήματα που έτρεφαν
κάποιοι Αγωνιστές εναντίον κάποιων άλλων Αγωνιστών… Στην περίπτωση των Κοινών
Εχθρών όμως, η λέξη και το συναίσθημα του Τρομερού Μίσους αναβαθμίζεται σε
Τρομερές πράξεις Εκδίκησης κατά των τούρκων Εχθρών.
Αυτή την στιγμή μελετώ το 57ο από τα Απομνημονεύματα και τα
Ημερολόγια… των Ελλήνων και των Φιλελλήνων Αγωνιστών του 1821 και συγκεκριμένα
τον τέταρτο τόμο από το τετράτομο έργο του Πρωτοσύγκελλου Αμβροσίου Φραντζή,
τον οποίο ο Εχθρός του Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννης, κατηγορεί στα κρυμμένα δολίως
στον τενεκέ για πολλά χρόνια δικά του απομνημονεύματα, σαν φίλο του Κολοκοτρώνη,…
επειδή ο Πρωτοσύγκελλος Αμβρόσιος Φραντζής στα απομνημονεύματα του, που
εκδόθηκαν λίγο μετά την Επανάσταση (σε αντίθεση με τα κρυμμένα στον τενεκέ του
Μακρυγιάννη) αναφέρει ξεκάθαρα, ότι πολλοί Αγωνιστές… επέριπταν ευθύνη στον
Μακρυγιάννη για την πιο καταστροφική μάχη της Επανάστασής Μας, που ήταν η μάχη
του Ανάλατου στο ρέμα της Καλλιρόης, για την οποία ο Στρατηγός Μακρυγιάννης
γράφει, ότι τον έσωσαν τα ποδάρια του (και όποιος καταλάβει κατάλαβε) ενώ ο
Κύπριος Ιωάννης Σταυριανός στα δικά του απομνημονεύματα γράφει, ότι είδε τον
Μακρυγιάννη να πηδά τας αμπέλους ως η έλαφος (Λάκκισε), την ώρα που στο πρώτο
οχύρωμα Μας, οι Εκλεκτότεροι Πολεμιστές Μας, που σαν σώμα ήσαν οι Σουλιώτες,
έσφαζαν και σφάζονταν από τους πολυάριθμους εχθρούς…
Το προηγούμενο βιβλίο που είχα μελετήσει, το 56ο δηλαδή, ήταν το
«ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ» του Ιωάννη Φιλήμονα, «ΕΝ
ΝΑΥΠΛΙΑ» 1834. Στο βιβλίο αυτό, δεν υπάρχουν απλώς αναφορές για το Μίσος που
έτρεφε ο Ελληνικός Λαός κατά τον τούρκων «συμπολιτών» του στα χρόνια της Μαύρης
Συμβίωσης, αλλά και διάφοροι όρκοι της Αγίας Φιλικής Μας Εταιρείας, που αναφέρονται
ξεκάθαρα στο σφοδρό Μίσος που έπρεπε να αισθάνεται κάθε Έλληνας κατά των
τούρκων, όταν θα γινόταν μέλος της. Παρακολουθείστε μερικά σχετικά αποσπάσματα.
Γιατί τόσο Μίσος;
Στα χρόνια της Μαύρης
Συμβίωσης «κάτω από τον ίδιο ουρανό».
«…Οι Τούρκοι δεν θεωρούσι
τον Έλληνα, ειμή ως κτήμα αναπαλλοτρίωτον, ως εν έμπνουν σώμα καταδεδικασμένον
εκ φύσεως εις την δουλείαν…» σελ. ιδ΄.
Σχόλιο: Όλα αυτά
και άλλα χειρότερα… συνέβαιναν για 800 χρόνια, στα δίσεκτα χρόνια της Μαύρης
Συμβίωσης «κάτω από τον ίδιο ουρανό». Το Τραγικώτερο είναι, ότι στα πλαίσια της
συνειδητής Παραχάραξης της Ιστορίας, πολλά Ελληνόπουλα, ενώ γνωρίζουν π.χ. για
το δουλεμπόριο και την μεταφορά των Αφρικανών στην Αμερική, στην συντριπτική
τους πλειοψηφία, αγνοούν τα Σκλαβοπάζαρα, το δουλεμπόριο και την μεταφορά των
Ελλήνων, των Ελληνίδων και των παιδιών στην Μικρασία… και στην Αφρική, αλλά
ακόμα και το διά της βίας δουλεμπόριο των Αρμενικής καταγωγής γυναικών στα
τουρκικά πορνεία… το 1915…
«Μάχου υπέρ Πίστεως και υπέρ
Πατρίδος! …
Μισήσης,
καταδίωξης και εξολοθρεύσης τον εχθρόν της Θρησκείας, του Έθνους και της
Πατρίδος σου !»
σελ. 150 (Από τις συμβουλές προς
τους συστημένους της Φιλικής Εταιρείας.
«Οι
Συστημένοι ήσαν εν Τάγμα μετεχόντων εις την Εταιρίαν», σελ. 146)
Ο ΜΕΓΑΣ ΟΡΚΟΣ
«Ορκίζομαι, ότι θέλω τρέφει
εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της Πατρίδος
μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους. Θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον
προς βλάβην των και αυτόν τον παντελή ολεθρόν των, όταν η περίστασις
συγχωρήση».
σελ. 155. (Απόσπασμα)
Σχόλιο: Όταν λέει
«… των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους…» Σαββάκη, εννοεί μεταξύ άλλων, τους
τότε και σήμερα, υπέρ της Μαύρης Συμβίωσης επαναπροσεγγιστές Προδότες.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΩΝ
«Ορκίζομαι, ότι θέλω… μισεί
αιωνίως τους τυράννους μας και τους ομόφρονάς των, κατατρέχων και βλάπτων
αυτούς με όλας τας δυνάμεις μου».
σελ. 172. (Απόσπασμα)
«Οι Έλληνες κάτοικοι μιας
γης, τόσον επιζήλου διά τα πλεονεκτήματα της φύσεως και της γεωγραφικής θέσεώς
της, ήτον αδύνατον να μην οργώσιν εις την ελευθερίαν των, πνέοντες τα
σκληρότερα μίση εναντίον μιας τυραννίας, η οποία εμαστίγωνεν εν μέρει και
αυτήν ακόμη την Ευρώπην διά των προλήψεων και της βαρβαρότητος της».
σελ. 71-72
«… την Πελοπόννησον, ο
πληθυσμός της οποίας ελαττούται τόσον σημαντικά διά τας σφαγάς και τον
διασκορπισμόν μεγάλου μέρους. την Πελοπόννησον, μέγα μέρος της
οποίας βιάζεται να υπερασπισθή διά των όπλων εις τα όρη, όθεν γεννάται το αδιάλλακτον
έκτοτε μίσος μεταξύ των δεσποτών και των δούλων αυτού του τόπου».
σελ. 81
«… Οι Έλληνες εντεύθεν
θεωρούνται ύποπτοι εις πάσαν εποχήν Πολέμου. αλλά, χωρίς να
ανατρέχωσιν εις τα αιτιατά της εξαιρετικής αυτής δυστυχίας των, αυξάνουσι το
προς τους Τούρκους μίσος, καθό αμέσους ενεργούς των δεινών των.
ουδέ μακρύνονται ποτέ από τον σκοπόν και την ελπίδα της εκδικήσεως και
της σωτηρίας των.»
σελ. 88
Παρακολουθείστε τώρα και μια μόνο αποσπασματική αναφορά, από τις
εκατοντάδες που υπάρχουν… όπως την περιγράφει ο Πρωτοσύγκελλος Αμβρόσιος
Φραντζής στις σελίδες 398…400 του Α΄ τόμου του τετράτομου έργου του, «ΕΠΙΤΟΜΗ
ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», «ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ» 1839,φωτοτυπική
ανατύπωσις 1975, Εκδόσεις Βασ. Ν. Γρηγοριάδης.
«Αλλ’ ο φόνος ούτος και η
σφαγή των Οθωμανών… εγεννήθη δε από αναμνήσεις των, όσα οι Έλληνες παρά των
Οθωμανών υπέφεραν δεινά επί Τουρκοκρατείας… πολλοί δε πάλιν Έλληνες
ήρπαζαν εις χείρας των τα βρέφη και τους τριετείς και πενταετείς παίδας, και
άλλα μεν έρριπτον κατά των πετρών και τα εθανάτωναν…»
Σχόλιο: Όταν
Σαββάκη πιάνεις το τουρτζιή που το λαιμούδι, που την αμασχάλην ή που την
φτέρναν τζιαι σηκώνεις το ψηλά ψηλά στον αέρα για να το φατσιήσεις όπως το
χταπόι χαμαί πάνω στα βράχια για να σπουρτίσει όπως μια σκοπίμως πατημένη από τα
αυτοκίνητα, συγκριτικά αβλαβής κουφούα, χρειάζεται να ψάξεις στο κείμενο για να
βρεις την λέξη μίσος, για να καταλάβεις για το Μίσος που αισθάνονταν οι
υπόδουλοι Έλληνες κατά των τούρκων στα χρόνια της Μαύρης (Κατάμαυρης) Συμβίωσης
«κάτω από τον ίδιο ουρανό»; Αν Αροθύμησες Σαββάκη, σσιεπάστου με τα χαλκευμένα
σχολικά… βιβλία Ιστορίας light της Ρεπούση και ΣΙΑ. Δυστυχώς όμως, Έτσι Λευτερώνονται οι Πατρίδες Σαββάκη.
Τούτη την γλώσσα καταλάβει το τουρκικό Κτήνος που μας ρουφά το αίμα, μας σπάζει
τα κόκκαλα και μας γδέρνει το δέρμα για περισσότερα από 900 χρόνια Μαύρης
(Κατάμαυρης) Συμβίωσης «κάτω από τον ίδιο ουρανό».
Έτσι Λευτερώνονται οι Πατρίδες Σαββάκη και όχι ψάχνοντας και ανασύροντας
από τα λεξικά άγνωστες στους πολλούς λέξεις, προκειμένου να εντυπωσιάσουμε
Ευρωκότες και Συναγερμικές Κότες.
Να την χέσεις εσύ όμως τέτοια Λευτεριά Σαββάκη, που θα γινόταν αιτία να
χάσεις τον άλλον Παράδεισο. Άλλην γαρ ουκ έχετε Πατρίδα πλην της Άνω
Ιερουσαλήμ.
Ποτέ ξανά τουρκισμός
900 περίπου χρόνια Μαύρης Συμβίωσης «κάτω από τον
ίδιο ουρανό»
μας ρουφούν το αίμα, μας σπάζουν τα κόκκαλα, μας
γδέρνουν το δέρμα
Ολόκληρη η τουρκιά να γίνει μια Τριπολιτσά
Τόχνη 1974
Αιωνία η Μνήμη του Ττοουλή που την Μελίνη
Φτάνει πια
Λευτεριά
Χάρης Αριστείδου
Τηλ. 99017040
Υ.Γ. Εάν είμαι καλά, διότι Εγώ δεν κινδυνεύω μόνο από τους τούρκους,
αλλά και… από τους Ταγματασφαλείτες τους, τους υπέρ της Μαύρης Συμβίωσης «κάτω
από τον ίδιο ουρανό», Επαναπροσεγγιστές Προδότες και αφού τελειώσω με τον
Νενέκο, τον πιο Επικίνδυνο Προδότη του 2004, θα προχωρήσω σε πολύ εκτενέστερη
εργασία (βιβλίο), σχετικά με το Μίσος και την Δίψα για Εκδίκηση που έτρεφε ο
Ελληνικός Λαός κατά των τούρκων «συμπατριωτών» του, τουρκο«αθηναίων»,
τουρκο«πελοποννήσιων»… τουρκο«κρητικών», στα χρόνια της Κατάμαυρης Συμβίωσης
«κάτω από τον ίδιο ουρανό», τους οποίους τελικά επέρασε «εν στόματι μαχαίρας»,
καθαρίζοντας ένα σχετικά μεγάλο τμήμα της Ελλάδας Μας από το Μίασμα…
