... κή αποκάλυψη. Η ανθρώπινη γλώσσα στην σημερινή της περίπου μορφή, εξελίχθηκε πριν λίγες χιλιάδες χρόνια. Προηγουμένως οι άνθρωποι έβγαζαν κραυγές όπως τα ζώα και ειδικά τους μεγάλους πιθηκους. Μία σημαντική κραυγή, η οποία καθώρισε την εξέλιξη της ανθρώπινης γλώσσας, ήσαν τα ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ, όπως τα επιφωνήματα πόνου, τα επιφωνήματα απλού φόβου, τα επιφωνήματα πανικού, τα επιφωνήματα αγάπης και τα επιφωνήματα μίσους. Σήμερα θα παρουσιάσω σε εσάς τους λίγους που διαθέτετε χρόνο για να διαβάσετε αυτά που γράφω, την κατά την άποψη μου εξέλιξη ενός επιφωνήματος πόνου σε λέξεις. Κατά την άποψη μου η προομηρική μας λέξη οδών ( δόντι ), είναι μία ΛΕΞΗ ΚΛΕΙΔΙ, μία ρίζα άλλων λέξεων. Η γραφή της με ωμέγα μάλλον δεν είναι τυχαία. Το ωμέγα συμβολίζει ένα παρατεταμένο ο...ο...ο...ο που εκφράζει το επιφώνημα πόνου. Για αυτό άλλωστε ονομάζεται ωμέγα, επειδή στα αρχαία χρόνια, στον προφορικό λόγο ήταν μία ριπή από όμικρον. Αυτό το επιφώνημα πόνου ο...ο...ο... εξελιχθηκε σταδιακά στην λέξη οδών. Από την προομηρική μας λέξη οδών, δημιουργήθηκε στο πέρασμα των αιώνων, η προομηρική μας λέξη οδύνη, η οποία σημαίνει μεταξύ άλλων, ο πόνος του σώματος. Ακόμα και σήμερα, παρά την εξέλιξη της οδοντιατρικής, τίποτε άλλο δεν προκαλεί τόσο συχνό πόνο στους περισσότερους ανθρώπους, όσον ο πόνος λόγω προβλημάτων σε 32 διαφορετικά δόντια. Στα αρχαία χρόνια η κακή υγιεινή του στόματος πρέπει να ήταν και ο βασικώτερος λόγος για το μειωμένο προσδώκιμο ζωής των ανθρώπων. Από την προομηρική μας λέξη οδύνη, προέκυψε η επίσης προομηρική μας λέξη οδύρομαι, η οποία σημαίνει θρηνώ, κλαίω. Από την προομηρική μας λέξη οδύρομαι προέκυψε η επίσης προομηρική μας λέξη οδύσσομαι, η οποία σημαίνει οργίζομαι, θυμώνω. Από την προομηρική μας λέξη οδύσσομαι, προέκυψε το προομηρικό όνομα του ήρωα Οδυσσέα, του οποίου το έδωσε ο παππούς του Αυτόλυκος, λόγω του δικού του βίου και της δικής του συμπεριφοράς και από το όνομα του Οδυσσέα, προέκυψε φυσικά το όνομα ενός αριστουργήματος του Ομήρου, η Οδύσσεια.